Giertych Maciej - Quo vadis Europa, LITERATURA FAKTU - j. polski
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Quo vadis Europa?
Maciej Giertych
Poseł do Parlamentu Europejskiego,
niezrzeszony
Bruksela 2009
Quo vadis Europa?
© Maciej Giertych 2009
Wydawca:
Maciej Giertych
60 rue Wiertz
1047 Bruxelles
Belgium
Na okładce: „Photo European Parliament”
Opinie zawarte w niniejszej publikacji pochodzą od autora. Nie od-
zwierciedlają oicjalnego stanowiska Parlamentu Europejskiego.
Parlament nie jest odpowiedzialny za jakiekolwiek wykorzystanie
informacji zawartych w tej publikacji.
Spis rzeczy
Nieufność wobec Prus . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 5
Ojcowie Unii Europejskiej . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 6
Projekt niemiecki . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 8
Imperialne początki . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 8
Bismarckowska metoda łączenia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 10
Propozycja Bethmanna Hollwega . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 10
Plany Hitlera . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 14
Europa regionów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 17
Dominacja niemiecka . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 20
Wpływy bizantyńskie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 24
Jaka ma być Europa? . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 26
Kryzys gospodarczy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 28
Kryzys demograiczny . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 31
Wyzwanie islamskie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 33
Ekspansja islamska . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 33
Jaki jest dzisiaj Islam w Europie? . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 34
Geograia cywilizacyjna . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 35
Doświadczenie historyczne . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 36
Jak sprostać islamskiemu wyzwaniu? . . . . . . . . . . . . . . . . . . 37
Co możemy zrobić? . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 38
Wyrażam serdeczne podziękowanie
prof. Bolesławowi Suszce za pomoc
w korzystaniu z tekstów niemieckich.
Prof. Władysławowi Chałupce
serdecznie dziękuję za korektę językową teksu polskiego.
Nieufność wobec Prus
Na samym wstępie pragnę jasno podkreślić, że książka niniejsza nie jest
skierowana przeciwko Niemcom, a jedynie przeciwko pewnemu modelowi
Unii Europejskiej pochodzenia niemieckiego, który odbieram jako nie do
przyjęcia; jest on również nie do przyjęcia dla wielu innych Europejczy-
ków, w tym wielu Niemców. Oczywistym przykładem jest tu Konrad Ade-
nauer, uważany za jednego z ojców Unii Europejskiej. Jego wizja była inna
i całe swoje życie był przeciwnikiem tego, co określał jako pruskie wpływy
w Niemczech. Niestety, jednak to właśnie ta pruska wizja jest dzisiaj reali-
zowana w Unii Europejskiej.
Dla uzasadnienia mojej oceny myślenia Adenauera przytoczę kilka jego
opinii, które niemiecka historia wolałaby zapomnieć.
W czasach narodowego socjalizmu opozycja anty-hitlerowska próbowa-
ła zaangażować Adenauera w swoją działalność. Antynazistowski przywód-
ca ruchu oporu Jakob Keiser przyszedł do Adenauera w 1936 roku prosząc
go, by włączył się w antynazistowskie działania. Elfride Nebgen, żona Ka-
isera, w książce o swym mężu opisuje to spotkanie w następujący sposób:
„Z tych to powodów ani Kaiser, ani jego przyjaciele nie byli w stanie zgodzić się
z opinią, która nie chciała słyszeć o aktywnej roli Wehrmachtu [nazwa armii
niemieckiej w owym czasie] przeciwko Hitlerowi. Adenauer bowiem miał
bardzo niskie zdanie o inteligencji generałów. ‘Czy widział Pan kiedyś ge-
nerała o inteligentnej twarzy?’ spytał Kaisera”… „Nie zbłądzimy tłumacząc
tę rozmowę z 1936 roku, gdy zrozumiemy odległość, jaką Adenauer utrzy-
mywał wobec wszystkiego, co się wiązało z prusactwem, a która deiniowała
jego negatywne nastawienie w owym czasie. W środowiskach nadreńskich
prusactwo w dużym stopniu identyikowano z przywództwem Werhmachtu
i ani jedno, ani drugie nie cieszyło się jakimkolwiek zaufaniem.”
1
Późniejsze wydarzenia przyznały Adenauerowi rację. Pucz generałów
z 20 lipca 1944 roku (próba zabójstwa Hitlera przez Clausa von Staufen-
1.
Elfriede Nebgen „Jakob Kaiser. Der Widerstandskämpfer“ [Jakob Kaiser. Wojownik ruchu oporu], Verlag W. Koh-
lhammer, Stuttgart 1970. „Deshalb stimmten weder Kaiser noch seine Freunde je einer Haltung zu, die nichts von
einer aktiven Rolle der Wehrmacht Hitler gegenüber wissen wollte. Aber Adenauer schätze nun einmal die Einsicht
der Generale nur gering ein. „Haben Sie schon einmal einen General mit einen klugen Gesicht gesehen?“, so fragte
er Kaiser… Man ging aber in der Deutung der Unterredung von 1936 sicherlich nicht fehl, wenn man annahm, daß
Adenauers Distanz zu allem, was mit Preußentum zusammenhing, seine damalige negative Haltung bestimmte. Preu-
ßentum und Wehrmachtsführung wurden nun einmal in rheinischen Kreisen weitgehend gleichgesetzt, und beide
wurden nicht gerade mit Vertrauen bedacht.“ (p. 60)
[ Pobierz całość w formacie PDF ]