Gabrielsson Eva - Millennium, OSTATNIO DODANE
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
MILLENNIUM,STIEGI JAEva Gabrielsson jest architektem i współautorkš (z Gunnarem von Sydowem) ksišżki Sambo - ensammare an du tror (Konkubent, samotnoć większa, niż mylisz).Marie-Francoise Colombani jest dziennikarkš Elle oraz autorkš kilku ksišżek, m.in. Pour 1'amour de Massoud (Kochałam Massouda) i Maintenant, w której przedstawia swoje rozmowy z Segolene Royal.EVA GABRIELSSONMARIE-FRANCOISE COLOMBANIMILLENNIUM, STIEGI JAZ francuskiego przełożyła KRYSTYNA SZEŻYŃSKA-MAĆKOWIAKTytuł oryginału: MILLENIUM, STIEG ET MOIWYDAWNICTWO ALBATROSWszystkim tym, którzy mnie wspieraliw chwilach słaboci, i wszystkimtym, którzy nadal tu sš.EVA GABRIELSSONPRZEDMOWAOwszem, istnieje tajemnica Millennium. I sš także sekrety. Jak w Platońskiej jaskini, w ksišżkach Stiega Larssona ukazana jest tylko częć rzeczywistoci. Ta, która pozostaje ukryta w cieniu, pełna jest historii otwierajšcych się niczym otchłanie na inne historie. W trylogii jest mnóstwo znaków, z których częć zaczerpnięta została z codziennoci, inne, zdumiewajšco wyrane, łšczš Stiega Larssona i Evę Gabrielsson, towarzyszkę trzydziestu dwóch lat jego życia, z ich własnymi wiatami science fiction, Biblii, walki ze skrajnš prawicš, walki o prawa człowieka, skandynawskiej mitologii, szpiegostwa...Widziane oczami uprzywilejowanej czytelniczki, Evy Gabrielsson, Millennium staje się czym więcej niż zwykłš seriš powieci kryminalnych cieszšcych się wiatowš sławš. To alegoria nieustannej walki jednostki o moralnoć i sprawiedliwoć, wartoci, o które Stieg Larsson walczył zawsze. Te ksišżki sš niczym zwierciadło ich życia i miłoci, a także obraz bolesnych chwil. Pierwsza i najbardziej dramatyczna to oczywicie nagłe odejcie Stiega. Zmarł na zawał serca w wieku pięćdziesięciu lat tuż po tym, jak oddał wydawcy rękopis. Nie doczekał ogromnego sukcesu swojej trylogii. Potem nadeszły mroczne czasy. Ponieważ konkubinat nie jest w Szwecji uznawany, Eva została pozbawiona spadku po partnerze, a w pewnym momencie obawiała się nawet, że straci mieszkanie, które tylko w połowie stanowiło jej własnoć. Istotnym powodem przygnębienia Evy był rozwój przedsiębiorstwa Stiega Larssona" dokonujšcy się kosztem człowieka, którym był. Seriale telewizyjne, filmy, ksišżki fałszywych przyjaciół, najrozmaitsze pogłoski. Stopniowo prawdziwy Stieg Larsson bojownik, feminista, dziennikarz, znawca szeroko pojętej kultury, znikał, ustępujšc miejsca autorowi powieci kryminalnych.Całe życie Stiega, od poczštku do końca, było jak powieć, do której Eva, główna bohaterka intymnej sagi, postanowiła dać nam klucz. Jako kobieta o silnym charakterze, wierna i podobnie jak Stieg będšca idealistkš, nie uznaje kompromisów. Ci, którzy jš znajš, dobrze o tym wiedzš. Przyjaciele mogš liczyć na niš tak samo jak kiedy na niego, oddanego na mierć i życie. Inni, którzy wkroczyli na drogę zdrady, muszš zostać porzuceni. Tak samo postšpiłby Stieg.Dzi Eva walczy o uzyskanie praw autorskich do dzieł swego partnera. Robi to dla niego, wiedzšc, że nie zgodziłby się, żeby Millennium, artykuły wymierzone w rasizm, ksišżki na temat skrajnej prawicy i młodzieńcze prace, stały się ródłem zysku. Jeżeli wygra, ujawni tajemnicę czwartego tomu, którego genezę zna równie dobrze jak historię narodzin trzech pierwszych.A zatem miłonicy Millennium mogš z nadziejš oczekiwać na kolejne spotkanie z bohaterami cyklu. A wrogowie Lisbeth Salander oraz Mikaela Blomkvista niechaj drżš. Ksišżka nosić będzie tytuł Zemsta Boga.Niech wiedzš, że Eva, doskonała tancerka salsy na scenie teatru Boga, gotowa jest dokończyć opowieć o ich losach i zatańczyć na ich grobach.MARIE-FRANCOISE COLOMBANIKAWALudzie często pytajš mnie, czy Szwedzi pijš tak dużo kawy jak bohaterowie Millennium. Rzeczywicie, sięgamy po niš bardzo często, a Szwedom przypada drugie po Finach miejsce na wiatowej licie największych konsumentów tego napoju. Gdyby Stiega Larssona miała łšczyć z Mikaelem Blomkvistem tylko jedna rzecz, byłaby to niewštpliwie imponujšca iloć wypijanych codziennie filiżanek kawy.Stieg i ja wspólnie podtrzymywalimy tradycję, którš obojgu nam wpojono już w dzieciństwie. Od pištego roku życia, a zatem wtedy, gdy na ogół pije się mleko, Stieg rozsmakowywał się w podawanej mu przez babcię kawie. Moja babcia robiła to samo, ale dyskretnie, ponieważ miałam matkę, a ona była temu przeciwna.Kawa była dla nas obojga wspaniałym lekiem na wszelkie nieszczęcia, te małe i te wielkie. Jako synonim bliskoci, gocinnoci, otwartoci, towarzyszyła radosnym chwilom i długim, bardzo długim rozmowom w cztery oczy lub w gronie przyjaciół. Mylę, że przez trzydzieci dwa lata wspólnego życia znacznie przyczynilimy się do pomnożenia zysków producentów kawy! Eksperymentowalimy, parzšc jš na wszelkie możliwe sposoby, zawsze jednak wracalimy do kawy po turecku. W naszym domu dzbanek do parzenia kawy stale stał na ogniu.Dzi nie parzę już sobie kawy. Nie ma przecież sensu napełnianie dzbanka do połowy, a w dodatku ta pusta połowa oznacza, że Stieg nie będzie na mnie zerkał znad filiżanki oczami błyszczšcymi z ciekawoci, jak u dziecka, które patrzy na prezent, zanim go rozpakuje. I że nie usłyszę już: Opowiadaj, co dzi robiła? Co nowego odkryła?".W Millennium Lisbeth Salander zdarza się ucinać rozmowę z Mikaelem Blomkvistem słowami: Zastanowię się nad tym". Kiedy po raz pierwszy przeczytałam to zdanie, wybuchnęłam miechem, jeli bowiem między Stiegiem a mnš dochodziło do poważnej różnicy poglšdów i kiedy zapędzalimy się w lepy zaułek, ponieważ nie chciałam zgodzić się z jego opiniš, w końcu zawsze wypowiadałam te słowa. Oznaczały, że czas zajšć się czym innym, podjšć rozmowę na bardziej neutralny i milszy temat. Na ten znak jedno z nas natychmiast wstawało i szło przygotować kawę. Znowu bylimy przyjaciółmi.Dzi nie piję kawy, kiedy jestem sama w domu.Przerzuciłam się na herbatę.Wolałabym nigdy nie napisać tej ksišżki. Opowiada o Stiegu, o naszym życiu, a także o moim życiu bez niego.Dziewištego listopada 2004 roku zabrał mi go zawał serca. Ten przeklęty dla mnie dzień wczeniej stał się takim dla wielu innych osób. Mam na myli 9 listopada 1938 roku, kiedy to podczas kryształowej nocy nazici zbliżyli się o kolejny już krok ku ostatecznemu rozwišzaniu, atakujšc swoich żydowskich współobywateli. Stieg zawsze upamiętniał to wydarzenie, uczestniczšc w konferencjach naukowych. Wieczorem 9 listopada 2004 roku miał wygłosić wykład w siedzibie ABF Robotniczego Stowarzyszenia Edukacyjnego).Nie było mnie przy nim, gdy umierał. Ponieważ miałam zobowišzania zawodowe, wyjechałam do prowincji Dalekarlia. Czy moja obecnoć mogłaby cokolwiek zmienić? Oczywicie nigdy się tego nie dowiem, ale chcę w to wierzyć. Fakt, że bylimy razem, cudownie odmieniał każdš chwilę naszego życia.Stieg Millennium", autor popularnych powieci kryminalnych, urodził się w lipcu 2005 roku, gdy do księgarń trafił pierwszy tom jego trylogii. Potem powstały filmy kinowe i telewizyjne.Jednak Millennium jest tylko epizodem w karierze Stiega, nie za dziełem jego życia.Stieg z przedsiębiorstwa Millennium" niewiele mnie obchodzi.Ten, który mi się podoba, to towarzysz mojego życia i zawsze wierny sprzymierzeniec. To człowiek, którego goršco kochałam i z którym przewędrowałam trzydzieci dwa lata. Czuły, pełen entuzjazmu, dowcipny, zaangażowany, szlachetny. Dziennikarz, feminista, działacz, miłoć mojego życia.Tracšc go, utraciłam także wielkš częć samej siebie.Larsson Stieg urodził się 15 sierpnia 1954 roku.MŁODOĆW Mężczyznach, którzy nienawidzš kobiet, pierwszym tomie Millennium, Mikael Blomkvist natrafia na zdjęcie zrobione w dniu zaginięcia Harriet Vanger, podczas defilady z okazji Dnia Dziecka na Hedeby, w starej częci miasteczka Hedestad. Chcšc uzyskać informacje o tym dniu, aby odnaleć trop umożliwiajšcy wyjanienie, co tak przeraziło dziewczynę, wyrusza na spotkanie z parš turystów, którzy sfotografowali tę scenę przed czterdziestu laty. Poszukiwania prowadzš go na północ Szwecji, najpierw do Norsjo, potem do Bjursele w regionie Vasterbotten. Wybór może wydawać się dziwny, bo to odludne, bardzo słabo znane tereny Szwecji. Jednak Stiegowi były one szczególnie bliskie. To włanie tam trafił w 1955 roku jako malutkie dziecko, by zamieszkać u rodziców swojej matki. Jego rodzice, Erland Larsson i Vivianne Bostróm, zbyt młodzi, by zajšć się nim jak należy, zamieszkali póniej tysišc kilometrów na południe. W 1957 roku znowu się przeprowadzili, tym razem do Umea (wymowa: Umio), małego miasteczka, położonego w odległoci dwustu kilometrów od Norsjo.Wspominajšc te miejsca i opisujšc je, Stieg na swój sposób uhonorował małš lokalnš społecznoć, z którš przeżył najlepsze chwile młodoci. I podziękował dawnym znajomym za wartoci, jakie mu wpoili.Stieg mieszkał z dziadkami w drewnianym domku pod lasem. Mieli jeden pokój i kuchnię, nie było tam ani wody, ani elektrycznoci, ani toalety. Ten rodzaj domu w rodzinnym gospodarstwie rolnym jest typowy dla szwedzkiej wsi. Dawniej w takich domach mieszkali starzy gospodarze, gdy ich dzieci przejmowały farmę. ciany domku dziadków były słabš izolacjš, deski uszczelniono zapewne, jak to się często wówczas robiło, wiórami. Cały system ogrzewania stanowiła opalana drewnem kuchnia, na której babka gotowała posiłki. Zimš temperatura na dworze spadała nawet do -37°C, a w cišgu dnia wiatło pojawiało się najwyżej na pół godziny. W takie dni Stieg wędrował do szkoły na nartach biegowych i przy blasku księżyca. Z wrodzonš ciekawociš, nigdy się tym nie nudzšc, penetrował lasy, poznawał jeziora i drogi, a przede wszystkim ludzi i zwierzęta. Warunki, w jakich żył, były bardzo trudne, a przetrwanie wymagało wielkiej pomysłowoci. Ale taki sposób życia kształtuje jednostki samodzielne, zaradne, szlachetne i solida...
[ Pobierz całość w formacie PDF ]